Laatst was ik met familie toen iemand geëmotioneerd raakte en begon te huilen. Anderen schoten direct te hulp met knuffels en lieve woorden. Ik voelde de neiging om mee te doen, maar iets in mij zei: wacht even. Niet omdat ik geen medeleven voelde — juist omdat ik geraakt was. Maar ik voelde dat dit misschien niet was wat zij op dat moment écht nodig had.

Op dat moment zag ik iets gebeuren wat me al langer fascineert: onze neiging om mee te gaan in een sociaal script. We doen vaak wat van ons wordt verwacht — een automatische vorm van medeleven — maar is dat wel echt afgestemd op de ander? Of spelen we soms een rol zonder werkelijk te voelen en te kijken wat er nodig is?

Door die automatische reacties raken we verwijderd van ons gevoel en dus ook van onze echte empathie.

Daarom moedig ik in mijn trainingen en coaching aan: stap uit het script.

Echte verbinding en liefdevol reageren betekent niet altijd dat je iemand omhelst of troostende woorden fluistert. Soms is echte steun juist even ruimte laten, begrenzen of een spiegel voorhouden.

Het gaat erom dat je werkelijk ziet en aanvoelt wat iemand nodig heeft én wat jij nodig hebt. Dit is precies waar mijn werk als trainingsacteur en trainer om draait: mensen helpen om voorbij hun aangeleerde patronen te kijken en te communiceren vanuit echte verbinding.

Als acteur help ik je om situaties te verkennen die dichtbij jouw praktijk komen, zodat je kunt oefenen met écht contact maken, iets voor elkaar krijgen en jezelf laten zien.
Als trainer daag ik je uit om niet zomaar een script te volgen, maar om aanwezig te zijn — in contact met jezelf én de ander.